1 |
MONOFIZÍTadj. Referitor la monofizitism. // s.m. și f. Adept al monofizitismului. [Cf. germ. Monophysit, it. monofisita].
|
2 |
MONOFIZÍTadj. Referitor la monofizitism. // s.m. și f. Adept al monofizitismului. [Cf. germ. Monophysit, it. monofisita]. adjectiv monofizit
|
3 |
MONOFIZÍTs. și adj. (vgr. monophysites, d. mónos, singur, și phýsis, natură). Teol. Care nu admite de cît [!] o singură natură în Iisus Hristos. V. difizit. adjectiv monofizit
|
4 |
MONOFIZÍTadj. m., s. m., pl. monofizíți; adj. f., s. f. monofizítă, pl. monofizíte adjectiv monofizit
|
5 |
MONOFIZÍTmonofiziți, -te, adj., s. m. și f. 1. Adj. Care aparține monofizitismului, privitor la monofizitism. 2. S. m. și f. Adept al monofizitismului. – Din fr. monophysite. adjectiv monofizit
|
<< MONOFLÓR | MONOFAZÍE >> |